Kraj pochodzenia: Francja
Epoka: koniec XVI wieku

O piśmie:
Pismo rondowe zostało stworzone jako pismo ozdobne i odróżnia się od innych dużym światłem, łukami wyciętymi z okręgu i mocnym rytmem pionowych linii pogrubionych.

Pojawiło się we Francji, ale jego korzenie sięgają Italii, w której popularna była w tym czasie Rotunda, krój niezwykle otwarty w porównaniu ze średniowiecznymi pismami, w których światło wewnątrzliterowe było często równe grubości linii (porównaj ze średniowieczną teksturą).

Pismo rondowe zostało rozpropagowane w XVII wieku między innymi przez mistrza Louisa Barbedora.

W czasach, kiedy do masowej produkcji weszły stalówki fleksujące, czyli na początku XIX wieku popularność tego kroju pisma w Europie spadła. Niemniej jednak w Niemczech nastąpił jej renesans, za sprawą Friedricha Soenneckena, który nie tylko zaadaptował pismo do języka niemieckiego, ale stworzył również firmę produkującą przybory do kaligrafii. W ten sposób historia pisma rondowego nabrała nowych rumieńców.

Polskie pismo rondowe znalazłam w podręcznikach do kaligrafii dla szkół podstawowych z lat 20. XX wieku. Jednak w tamtych czasach używane ono było jeszcze także we Francji (nauka pisma w nauczaniu początkowym). Pismo rondowe było również krojem obowiązującym pracowników francuskiego Ministerstwa Finansów (do II wojny światowej).

Ze względu na swoją czytelność pismo rondowe stało się inspiracją dla typografów, zarówno tych tworzących przed epoką druku cyfrowego, jak i współczesnych.

I jeszcze dobra wiadomość dla początkujących – oto fragment z podręcznika „Przewodnik do wzorów pismo ozdobnego” autorstwa Józefa Czerneckiego:

Rondem mogą pisać dobrze nawet tacy, którzy nie mają talentu kaligraficznego, bo swobodne kreślenie znaków w piśmie rondowem zależy więcej od poznania kształtów właściwych temu pismu i od znajomości reguł budowy, niż od biegłości ręki. Wpływać tedy należy przy nauce na zrozumienie tejże, ale unikać pedantycznej ścisłości.  

Więc jeżeli jeszcze nie masz pewności co do wielkości swojego kaligraficznego talentu – nie martw się: ten krój jest dobry nawet dla ludzi kompletnie go pozbawionych. Pomyśl, co będzie jeżeli jednak okaże się, że go posiadasz?

Narzędzia, których będziesz potrzebować, aby zmierzyć się z tym krojem:
– obsadka prosta
– stalówka ścięta – ja najczęściej kaligrafuję stalówkami Leonardt Round Hand (polecam nr 2 i 3).
Pamiętaj, że każdą stalówkę producent pokrywa specjalną substancją zabezpieczającą przed rdzewieniem. Musisz ją usunąć przed rozpoczęciem pisania.
– atrament – zapewne masz ich całą szufladę, ale jeśli pismo rondowe będzie Twoim pierwszym krojem polecam zacząć od sprawdzonych atramentów Parker Quink, albo Pelikan seria 4001 – bardzo dobra jakość w bardzo uczciwej cenie. I całkiem elegancka paleta kolorów.
– papier, np. Rhodia, Midori albo Clairefontaine – te są supergładkie i ładnie współpracują z dużą ilości atramentów, ale tak naprawdę spróbuj na takim, jaki masz pod ręką. Jeśli atrament będzie się rozlewał i pajączkował kup sobie jeden z wymienionych. Do codziennych ćwiczeń będą idealne.
A kiedy przyjdzie Ci już stworzyć dzieło poszukaj dobrego papieru akwarelowego. Polecam te supergładkie (hot-pressed, satine) lub średnioziarniste (cold-pressed, demi satine). Pisanie na papierze z bardzo wyraźną fakturą to spore wyzwanie, ale jeśli zależy Ci na kraftowym charakterze Twojego dzieła – go for it! Oczywiście, pisząc na takim papierze możesz spokojnie robić to akwarelami, co pozwoli Ci poszerzyć gamę kolorów i odcieni.
– jeśli chcesz możesz również spróbować ćwiczyć piórem Pilot Parallel Pen. To bardzo wygodne narzędzie, które daje linię niemal identyczną do tej, którą uzyskujemy pisząc stalówką ściętą, a do tego nie ma opcji, żeby spadł Ci kleks. A, no i jeszcze jeden plus – pozwalają fajnie mieszać kolory i uzyskać przyjemne cieniowania.

Jeżeli masz jakieś pytania lub chcesz nauczyć się pisać tym krojem – napisz do mnie. Chętnie pomogę.