Kraj pochodzenia: Anglia

Epoka: początek XX wieku

O piśmie:
Foundational jest wyjątkowy pod wieloma względami. Jednym z nich jest fakt, że – w odróżnieniu od innych krojów pisma, które powstawały na drodze powolnej ewolucji pisma – znamy imię i nazwisko człowieka, który go stworzył.
Nazywał się Edward Johnston i był jednym z czołowych twórców brytyjskiego kaligraficznego odrodzenia, które rozpoczęło się pod koniec XIX wieku na Wyspach Brytyjskich i zbiegło się w czasie z popularnością ruchu Arts & Crafts, będącego odpowiedzią na mechanizację produkcji przemysłowej. Artyści należący do tego grona tworzyli sztukę użytkową, która miała promować najwyższe estetyczne wartości. Ogromny szacunek oddawano też wtedy dobremu rzemiosłu. Członkowie stowarzyszenia założyli swoją szkołę Guild and School of Handicraft, w której uczyli się artyści-rzemieślnicy.
Działalność ruchu wpłynęła na sztukę europejską i amerykańską tamtych czasów.
Stała się inspiracją do założenia licznych warsztatów rzemieślniczych, m.in. The Society of Arts and Crafts, założonego w Bostonie (1897), Warsztatów Wiedeńskich w Austrii (1903), a w Polsce Warsztatów Krakowskich z 1913 roku.

No dobra, ale wróćmy już do tego Foudnationala.

Mimo, że jest to krój dwudziestowieczny czuć w nim mocno dawne tradycje, prawda?
To dlatego, że Johnston inspirował się manuskryptami z IX i X wieku, pisanymi minuskułą karolińską, między innymi Psałterzem z opactwa Ramsey (X wiek).
Głównym założeniem twórcy było stworzenie pisma, które będzie użyteczne, czytelne i łatwe do opanowania.

Jeśli masz ochotę poznać nieco bliżej dorobek Edwarda Johnstona najlepsze, co możesz zrobić, jest zdobycie jego najważniejszego dzieła: „Writing & Illuminating, & Lettering” (1906), o rozwoju pisma i technik związanych z powstawaniem różnego rodzaju tekstów.

Dlaczego Foundational jest tak ważny dla kaligrafów?

Jego podstawową cechą jest niepozbawiona uroku prostota. Czystość linii tego pisma uwidacznia podstawowe cechy konstrukcyjne dobrego kroju minuskułowego. Stąd poznanie Foundational Hand jest znakomitą bazą do eksplorowania innych krojów minuskułowych. Jednym słowem, jego opanowanie ułatwi naukę większości innych krojów pisma.

Narzędzia, których będziesz potrzebować, aby zmierzyć się z tym krojem:
– obsadka prosta – wybierz taką, która przyjemnie leży w dłoni. Jedni lubią pisać lekkimi narzędziami, inni wolą cięższe. Jeśli nie masz jeszcze ulubionego typu polecam obsadki z elementami korkowymi – są naprawdę superkomfortowe dla palców. Po kilku godzinach pisania każdy czuje różnicę.
– stalówka ścięta – moje ulubione to Leonardt Round Hand (na początek polecam nr 2 i 3), ale jeśli masz już w swoich zasobach Speedballa spróbuj nimi (najlepiej rozmiarami C3 i C4).
Pamiętaj, że każda stalówka jest pokryta przez producenta specjalną substancją zabezpieczającą przed rdzewieniem. Przed pisaniem należy ją usunąć.
– atrament – jaki tylko chcesz,
– papier, np. Rhodia, Midori albo Clairefontaine – te są supergładkie i ładnie współpracują z dużą ilości atramentów, ale tak naprawdę spróbuj na takim, jaki masz pod ręką. Jeśli atrament będzie się rozlewał i pajączkował kup sobie jeden z wymienionych. Do codziennych ćwiczeń będą idealne.
A kiedy przyjdzie Ci już stworzyć dzieło poszukaj dobrego papieru akwarelowego. Polecam te supergładkie (hot-pressed, satine) lub średnioziarniste (cold-pressed, demi satine). Pisanie na papierze z bardzo wyraźną fakturą to spore wyzwanie, ale jeśli zależy Ci na kraftowym charakterze Twojego dzieła – go for it! Oczywiście, pisząc na takim papierze możesz spokojnie robić to akwarelami, co pozwoli Ci poszerzyć gamę kolorów i odcieni.
– jeśli chcesz możesz również spróbować ćwiczyć piórem Pilot Parallel Pen. To bardzo wygodne narzędzie, które daje linię niemal identyczną z tą, którą uzyskujemy pisząc stalówką ściętą, a do tego nie ma opcji, żeby spadł Ci kleks.

Jeżeli masz jakieś pytania lub chcesz nauczyć się pisać tym krojem – napisz do mnie. Chętnie pomogę.